Quizá deberíamos dejar de planear, y empezar a volar un rato

Te prometo un siempre.

Mi vida era como una noche sin luna antes de encontrarte, muy oscura, pero al menos había estrellas, puntos de luz y motivaciones... Y entonces tú cruzaste mi cielo como un meteoro. De pronto, se encendió todo, todo estuvo lleno de brillantez y belleza. Cuando tú te fuiste, cuando el meteoro desapareció por el horizonte, todo se volvió negro. No había cambiado nada, pero mis ojos habían quedado cegados por la luz. Ya no podía ver las estrellas. Y nada tenía sentido
.

sábado, 11 de abril de 2015

Titiriteiro, porque titirita.

'Foi. Antes de subir ó trapecio, a rapaza, vestida de pescadora, cantou. Na metade da canción dirixiuse á butaca que ocupaba él, e botoulle o sedal da cana, mentres lle dicía entre as risas de todos: "Pica, pica, pececito." 
Volvéronse atopar ó día seguinte. 
Él tiña un sombreiro de palla sobre dos ollos pra tornar o sol. Volveulle preguntar: "Lémbraste del?"
Sentiu os seus labios dela que se pousaban nos seus. Foi coma un trallazo. Unha ledicia branca nacíalle dentro do corazón. Despois, bicáronse. Bicáronse moitas veces. E ela apoiou a súa cabeza no peito del. 
Pronto correu a noticia de que se vían no río. Na casa, rifáronlle. "O que me faltaba! -dixera seu pai- Un fillo titiriteiro!"
Pero seguíanse vendo ás escondidas.'
Sé feliz con lo que tienes, porque nunca sabes donde estará tu princesa.

No hay comentarios:

Publicar un comentario